Alles weer normaal

Jammer genoeg zie je de flits erin, maar met een beetje fantasie is het de ondergaande zon, ik heb dit schilderij ooit eens gemaakt vanwege de prachtige rode rotsblokken en ze zijn echt zo rood, als ik ooit een dikke prijs win ga ik er nog een keer naar toe, een mens moet toch dromen houden.

Ik zou trouwens ook wel weer graag mijn halfbroer willen zien, maar die wacht net als wij op die hoofdprijs in de loterij, nu zijn de loterijen in Australië heel wat anders dan hier, ze gokken daar op alles waar maar op gegokt kan worden, zelfs met kop en munt kan je al een vermoegen verdienen, two up heet het en het wordt zelfs in de binnenlanden van Australië gespeeld, geen huis in de buurt, maar wel gokken in een soort schuur, maar ook in luxe casino's wordt dit spel gespeeld en het zijn gewoon 2 munten op een plankje, door middel van het plankje worden de munten in de lucht gegooid en daarvoor moet je head of tail zeggen.

Dit schilderij heb ik ooit in opdracht van mijn

docent moeten schilderen, we kregen 2 foto's van hem, beide met het onderwerp zee en daar moesten we dan 1 schilderij van maken, ik hou wel van zee en zeker om hem te schilderen.

Ooit heb ik een ander schilderij van de zee verkocht en daar heb ik nog steeds spijt van, terwijl ik weet dat degene die hem kocht er superblij mee is, maar ja ik ben nu eenmaal zo'n tuthola, deze blijft dus altijd hier hangen.

Je ziet trouwens in de brekende golf een reddingsboot, er stond dan ook een stevige storm, maar dat maakt de zee juist zo mooi.

Dit schilderij zou vandaag gemaakt kunnen zijn, maar hij is alweer een paar jaar oud, maar ik vond het wel leuk om hem ook even hier te laten zien, het ziet er zo heerlijk winters uit en het ijs is zoals het vroeger was, pikzwart.

Ik heb in mijn leven wat afgeknutseld, tekenen, schilderen, macrameën, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gedaan en nu doe ik nog steeds erg veel aan handwerken, maar alles is beter dan achter een stel geraniums te gaan zitten, want ik begrijp sommige mensen niet die zich de hele dag vervelen, ik kom altijd tijd tekort.

Dit is de laatste, die moet ik nog afmaken voor een lieve vriendin van mij en als ze hem nu hier op de foto ziet zal ze me wel achter mijn vodden aan gaan zitten, het is ook wel tijd dat hij naar haar toe gaat, ik ben er in de herfst van 2007 aan begonnen.............