Huisje nr. 2, de bouw gaat lekker.

Ben net wakker en zit de slaap nog uit mijn ogen te wrijven, gelukkig bestaat er zoiets als koffie, want als die er niet was..............

Mijn lief ligt nog heerlijk op één oor, maar die zal zo ook wel verkreukelt tevoorschijn komen, het is dan net Einstein, hij steekt nog net zijn tong niet uit ;-)

Ons poezenbeest ligt nog steeds de hele nacht boven op mij te slapen, dat zal nog wel een paar dagen duren, elk jaar met Nieuwjaar moet ze bij het vrouwtje liggen, want dat geknal maakt haar panisch, maar meestal is het na een paar dagen weer goed en slaapt ze weer gewoon in de woonkamer.

Straks naar de overkant om de verjaardag van het spookje te vieren en dan is ons jongste kleinkind ook alweer 6, zes jaar geleden om deze tijd waren we bijna haar moeder kwijt en dat vergeten we niet snel, krijg er nog kippenvel van.

Ze lag al een poos in het ziekenhuis voor haar bloeddruk, maar werd steeds zieker, maar de artsen wilde wachten met een keizersnee tot na het oudjaar, dat hebben we geweten, want buiten dat ze het helpsyndroom had, kreeg ze ook nog eens een ernstige bloeding en was haar hb zo laag dat de verpleegkundige dacht dat haar apparaatje stuk was. Dan kom je in het ziekenhuis en zeggen ze tegen je dat je dochter heel erg ziek is en dat zeggen ze alleen als het echt heel ernstig is, we hebben dan ook bijna de hele dag aan haar bed gezeten en pas heel laat ben ik naar boven gegaan om naar het spookje te kijken, die met haar 1900 gram in de couveuse lag, pas 's avonds thuis, drong de ernst helemaal tot ons door en hebben we samen gehuild, gelukkig mocht ze na een week mee naar huis, maar toen was ze nog lang niet beter, maar het spookje moest gevoed worden en onze jongste wilde alleen het beste voor haar dochter en dat was borstvoeding, hele dagen zat ze te kolven en aan zichzelf denken deed ze natuurlijk niet, elke dag reed ik haar naar het ziekenhuis, want dan kon ze de borstvoeding afgeven en zelf ook een flesje geven, dodelijk vermoeiende weken volgden, toen mocht het spookje naar huis en begon haar overleven en nu na vele behandelingen, die nog niet voorbij zijn, kunnen we zeggen dat we onze dochter weer beginnen terug te krijgen, nog meer kinderen krijgen zit er voor haar niet meer in en daarom is het spookje voor iedereen des te dierbaarder.

Wij, de familie en iedereen om haar heen, hebben nooit geweten dat het Helpsyndroom zo'n vreselijke ziekte kon zijn en zij heeft het jammer genoeg gekregen omdat doktoren haar te laat hebben geholpen.

Zo genoeg over dit alles, we gaan de verjaardag van Jara vieren, die zit al met smart op ons te wachten.