Weer een blokje af van de mistery, nog 6 tegaan.

Dinsdag nog deze FQ van mijn DSIL gekregen, hij zal tzt een mooi plekje krijgen.

Ondertussen zitten we een beetje in niemandsland, gisteren kregen we te horen dat onze schoondochter aan de beademing ligt en dat de prognose zeer slecht is, ze heeft COPD en is 2 maanden terug al een keer gereanimeerd, dat gaan ze nu niet meer doen.

Gisteravond zijn we bij haar op bezoek geweest en dan zie je een opgeblazen meisje liggen, allemaal toeters en bellen rondom haar en in het niets meer te herkennen vrouw die ze eens was.

Zij en onze DS zouden gaan scheiden, hij had haar nieuwe appartementje bijna klaar, er moest nog een half kamertje gedaan worden en het bed moest nog in elkaar gezet worden, maar daar komt nu niets meer van, hij is er kapot van.

Nog erger is het voor onze kleindochter, die raakt net voordat ze gaat trouwen haar moeder kwijt, hoe hard kan het leven toch zijn, gelukkig is het een heel sterk meisje, maar dit is wel heel erg zwaar voor haar.

Ondertussen gaat het leven door en doe je de dingen die je moet doen, zelfs handwerken, maar je gedachten dwalen constant af naar dat moe gestreden meisje, die al met 15 jaar bij ons in de familie kwam en nooit echt van het leven kon genieten.