donderdag 21 april 2011

nr. 63 Ozark maple leaf
Gisteren de herdenking gehad en toen de bloemenman vertelde dat hij alleen zijn zoon wilde redden, kwam er heel wat naar boven bij mijn jongste DD en mij, wij hebben 17 jaar geleden zoiets meegemaakt in zuid Frankrijk.
Elk jaar gingen wij tijdens onze vakantie in Frankrijk naar dorpsfeesten waar een band speelde die muziek maakten van Queen, geweldig was dat altijd, tot die ene keer en twee jonge Nederlandse meisjes van onze camping, 14 jaar pas, gekleed in doorschijnende kleding, de hoofden van de dorpsjongens op hol brachten, de alcohol vloeide rijkelijk, dus de jongens wilde meer, wij hadden op dat moment niets in de gaten, tot het feest bijna was afgelopen en de zoon van de campingbaas naar ons toe kwam en zei dat we snel weg moesten want er broeide wat, wij met een groep naar de afgesproken plaats, maar voor we daar waren, kwam er een groep jongelui op ons af met messen en die zouden ons wel mores leren, zonder onze mannen te kunnen waarschuwen, zetten wij het op een lopen en konden ons gelukkig verstoppen in de wijnvelden, daar hoorden wij ze de hele tijd in hun auto's heen en weer rijden, schreeuwend, dat ze ons gingen vermoorden, daar heb ik mijn dochters hand gepakt en gezegd dat ik haar niet eerder los zou laten voor we in veiligheid waren.
Ondertussen waren onze mannen de auto's aan het halen en die hoorde van het voorval, bij de vraag waar wij waren, maakte een man het gebaar met zijn hand dat we dood waren, ook die stonden toen doodsangst uit.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ons zeker een uur heel stil gehouden en zijn toen door de wijnvelden, in het pikkedonker, naar de eerste grotere plaats gelopen en hebben daar de politie gebeld, die bleek in Beziers te zitten en dat was ruim 60 kilometer verderop, toen de mannen gebeld en na uren lopen en angst uitstaan, kwamen we eindelijk onder luid gejuich de camping op, het heeft een hele poos geduurd voor we hier overheen waren en gisteren kwam het gevoel weer in alle hevigheid terug, die angst hoop ik dan ook nooit meer mee te maken.

8 opmerkingen:

Annelies zei

Ines, wat een verhaal, ik word er stil van.

Mireille zei

Wat een vreselijk verhaal zeg, dan denk je hé dat zulke dingen alleen maar kunnen gebeuren in films, niets is dus minder waar.
Heb gisteren op het nieuws een stukje gezien van de herdenking, heb het moeten afzetten want ik kon het echt niet zien, de krop in de keel kwam zo weer op.

Nu wat leukers, wat een mooi blok heb je gemaakt, ik vind dat hij een heel mooi effect heeft. Gr,
Mireille

Johanna Zweden zei

O Ines wat een vreselijk verhaal en ik kan me voorstellen dat toen je gisteren bij de herdenking was, dit naar boven kwam
Ja dit soort verhalen blijft je je hele leven bij, maar gelukkig is het goed afslopen.
Mooi blokje er weer bij Ines.
Groetjes Joke en een fijne dag

Heleen zei

Pfff, wat een verhaal. Kan me voorstellen dat je het dan nu weer aanvliegt! Maar...je blok is wel erg mooi.

katrien zei

Wat een verhaal.
Mooi blok.

Anoniem zei

wat een verhaal, vreselijk!

marcella
nuttigenfraai.web-log.nl

Lida zei

Ja als zoiets je overkomt, dan komt dat op bepaalde momenten altijd weer terug in je gedachten, nu ik wens je kracht samen met alle andere inwoners en getroffenen in Alphen, ik weet nog dat we er samen aan de koffie zaten en herkende op tv de winkels waar ik was. Knuffel
Lida

Yvonne aka sommeke zei

Wat een eng verhaal. Natuurlijk dat jullie zo iets nooit vergeten en dat de nare herinneringen na het gebeuren in Alphen in alle hevigheid terugkomen....
Sterkte Ines!