Toch maar even mijn hart luchten op mijn blog, op facebook is het zo confronterend.

Mijn bijna altijd vrolijke Dickiedik en ik, kregen vorige week de schrik van ons leven, hij heeft een plekje achter in zijn keel, en volgens de specialist zag het er niet goed uit, er is een biopt gedaan en volgende week maandag krijgen wij de officiële uitslag en het behandelplan.

Het rouwen om mijn mam is stopgezet, wij zijn nu aan het proberen om dit weer een plekje te geven, 2016 is een jaar vol met pech momenten, alleen op deze laatste hadden wij niet gerekend, wij hebben nog niet eens de blaas en prostaatkanker verwerkt en hoe dit gaat aflopen weten wij nog niet, een ding is zeker, wij gaan het gevecht weer aan.