vrijdag 13 februari 2015

Wat is doorpitten toch een zalig karwei, je weet dat je naar een affo aan het werken bent en zoals jullie zien schiet ik al aardig op.
Ook ben ik nog aan de CAL2014 begonnen, want mijn moeder heeft nu de mijne en deze kleuren passern beter bij haar, maar dit moet voor haar een verrasing blijven.
Dit is de Pipi van het spookje, zij en Larissa waren iets te hardhandig geweest en Pipi moest dan ook een operatie ondergaan, maar hij is aan de beterende hand en mag binnenkort naar huis.
En hier ligt dan het spook met een masker wat naar kauwgom ruikt, mooie gelakte nagels, helemaal zen en eigenlijk alweer te groot voor een Pipi, maar daar wil zij nog niets van weten, want 's avonds in bed liggen er 4 bij haar in bed.




2 opmerkingen:

Annelies zei

Ach, voor knuffels ben je toch nooit te groot ? Mooi quiltwerk.

arga zei

Sinds een aantal jaren volg ik af en toe je blog en bekijk al je mooie handwerk. Natuurlijk lees ik dan ook je familiegebeurtenissen. Vorig jaar heb ik het gemist. Wat nu ineens heel duidelijk is en helemaal niets nieuws: kleintjes worden groot!